مردی از جنس باران

اگه دستم به جدايي برسه

اونو از خاطره ها خط مي زنم

از دل تنگ تمومه آدم ها

از شب و روز خدا خط مي زنم

اگه دستم برسه به آسمون

با ستاره ها قيامت ميکنم

نمي ذارم کسي عاشق نباشه

ماه و بين همه قسمت ميکنم

وقتي گاهي من و دل تنها مي شيم

حرفهاي نگفتني را ميشه ديد

ميشه تو سکوت بين ما دوتا

خيلي از نديدني ها رو شنيد

قصه جدايي ما آدم ها

قصه دوري ماست از خودمون

دوري من و تو از لحظه عشق

قصه سادگي گمشدمون